Het bloedhete Philipsburg..

Joehoee,

Vandaag konden wij heerlijk uitslapen! Wij waren er alleen wel al om half 9 uit. Dan maar even een wasje draaien. Na het ontbijt en de was , zijn wij ons gesprek met de IB-er gaan voorbereiden. Om 11 uur hadden wij een afspraak met haar. Naar stage zijn wij dit keer niet lopend gegaan vanwege de hitte. Ja jongens het was hier weer echt über warm! Echt 1000000000 graden boven nul.

Het gesprek met de IB-er was erg interessant. Het gesprek heeft in totaal 5 kwartier geduurd en wij kregen antwoord op al onze vragen. Het was erg interessant om te horen hoe de zorgstructuur in elkaar zit op deze school. De nieuwe kinderen worden in Juni getest om zo te kijken hoe de groepen samengesteld worden. Er zijn 2 IB-er op deze school die verdeeld zijn over de onderbouw en de bovenbouw. Wij hebben verschillende papieren gekregen en mochten alles vragen wat wij wilden weten. Het was een erg prettig en leerzaam gesprek. Zij vertelde ons ook dat er op Sint Maarten diverse illegale scholen zijn. Op deze scholen zitten kinderen die officieel niet op dit eiland mogen blijven. Om op deze school te mogen betalen de ouders 400 dollar per maand per kind. De politie houdt tegenwoordig veel controles langs de weg. Je kunt dan aangehouden worden om vervolgens gegevens te laten zien. Ze willen dan weten of je een verblijfsvergunning hebt of een echte inwoner van St. Maarten bent. Soms worden hier ook illegale mensen tussenuit gepikt. De ouders hebben dan zoveel uur om hun spullen te pakken voordat ze het land uit worden gezet. Vaak moeten deze mensen direct door naar het bureau en moet bijvoorbeeld de buurvouw spullen brengen naar het bureau. Het kind zit dan gewoon op school en weet van niets. Het kan dus gebeuren dat niemand het kind opkomt halen aan het einde van de dag. Dit is 1 keer voorgekomen . Meestal worden de kinderen ook van school afgehaald en worden zij als gezin uit het land gezet. Dit was vrij heftig om te horen.
Zoals ik al eerder geschreven had is het zo dat er 1 speciaal onderwijsschool op dit eiland zit en 2 ZMOK klassen. De IB-er vertelde ons dat de intentie er wel is om een andere school op te richten, maar dat de overheid antwoord dat 1 school wel genoeg is. Er is ook een hele screening om te kijken welke kinderen in aanmerking komen voor het speciaal onderwijs.
2% van de ouders kiest ervoor om zijn of haar kind op het speciaal onderwijs te plaatsen. Het eiland is klein en mensen zijn bang dat er onderling veel gekletst wordt. De ouders kiezen op dat moment niet meer voor het kind, maar voor zichzelf.
Er is geen school voor kinderen met een handicap. Deze kinderen blijven thuis of kunnen terecht bij een opvang, maar deze heeft ook beperkt plek. Deze opvang is meer een sociale werkplaats. Op Sint Maarten is er ook een leerplicht. De kinderen moeten op hun vierde jaar naar school tot hun achttiende jaar. De overheid controleert dit niet zelf. De leerkrachten moeten dit bij houden. Wanneer een kind 3 dagen afwezig is geweest wordt er een fax gestuurd door de directeur naar de instelling die er dan vervolgens achteraan gaat. Wanneer het kind wegens ziekte afwezig is geweest moet het een brief van de dokter meenemen.

Eenmaal klaar met ons gesprek hebben wij onze spullen gepakt en zijn wij richting Philipsburg gegaan om ons te gedragen als “ramptoeristen”. Bianca en ik hingen met onze camera uit de auto om foto’s te maken van de omgeving. Wij hadden alleen een verkeerde dag uitgezocht, want het was echt bloedheet! Een aantal dingen hebben wij niet kunnen vinden en gaan hier een volgende keer naar opzoek! Ik was de gids en liep dus net zoals mijn vader altijd doet! De meiden waren erg geïnteresseerd en Bianca had de rol van mijn moeder overgenomen en heeft de stad gezien via de lens van haar fototoestel. In de auto reden wij langs het monument van de Zoutpikkers. Deze mensen zorgden er in de WIC voor dat er zout gewonnen werd. De slaven deden dit werk. Wij liepen langs de Sister Borgia School toen ik een muurschilderij zag dat dit sloeg op de slavernij. Hier zag hoe de mensen hun boeien kapot maakten. Eerst zijn wij langs het Courthouse geweest. Het Courthouse is het gerechtsgebouw en is gebouwd in 1793. De ananas boven op het gebouw staat voor welkom. Dit gebouw heeft meerdere functies gehad o.a. een politiebureau + gevangenis. Na het Courthouse zijn wij doorgelopen naar de St. Martin of Tours Roman Catholic Church. Deze kerk staat langs het strand en hier zijn wij ook al diverse malen langsgelopen. Deze kerk is halverwege de vorige eeuw gebouwd. De kerk is vernoemd naar de heilige St Martin van Tours. Rechts van de kerk staat de kerktoren. De klok is afkomstig van de St. Anna kerk in Curaçao. Rechts van de kerk staat een beeld ter herinnering van de verschijning van Maria aan de twee kinderen in de Franse Alpen. De kerk zijn wij niet in geweest want daar hadden wij niet de geschikte kleren voor aangetrokken. Ons volgende doel was het museum van St. Maarten, maar deze hebben wij helaas niet kunnen vinden. De volgende keer gaan wij hier zeker een bezoekje aanbrengen. Wij zijn toen doorgelopen naar de Front Street. Deze straat is gedeeltelijk de PC van St. Maarten. Op een geven moment kwamen wij langs een winkel gelopen waar zij Guavaberry likeur verkochten. Dit is een specialiteit van St. Maarten. Deze drank is gemaakt van rum, suikerriet en bessen. Wij waren nieuwsgierig naar de smaak hiervan en bij een winkels mochten wij het proeven. Nouuuuuu wij schoten nog net niet uit onze schoenen. Voor de kenners het smaakt een beetje naar Grappa (Italie). Met een brandende keel verlieten wij de winkel opzoek naar de andere bezienswaardigheden. Toen wij door de Front Street liepen kwamen wij ineens langs de Methodist Church. Deze kerk is gebouwd in opdracht van een dominee. Daarvoor stond er op deze plek een Engelse kerk, maar die is tijdens de orkaan van 1819 verwoest. Deze kerk is, omdat het niet meer te redden was volledig gesloopt. Daarna hebben ze de kerk geprobeerd weer precies het zelfde na te bouwen. In de Front street gingen wij opzoek naar de traditioneel Caribische huisjes. Wij hebben deze gevonden en zijn daarna weer snel doorgelopen, omdat er niemand te bekennen was. Wij hebben als laatste nog even door de Back Street gelopen. Shoppen kan je hier wel, maar moet je een bankrekening hebben van hier tot Tokio. Na ongeveer half gesmolten te zijn hebben wij onze cultuurtocht opgegeven. Wij hebben onze kleren uitgetrokken en zijn de zee in gegaan. Daarna hebben wij nog bij een tentje wat gedronken en zijn daarna naar huis gegaan. Het was een leuke maar warme tocht. Toen wij terug liepen naar de auto kwam ik twee kinderen van mijn stage tegen. Het viel mij op dat ik geen Juf Laura werd genoemd, maar Juf Laua en Juf Lula.. haha ze kunnen mijn naam dus niet eens uitspreken. Maarja ze hadden je ook voorbij kunnen lopen.

Wij hebben net lekker gegeten (taco’s) en zijn ons nu aan het klaarmaken voor als de meiden komen! Het heeft er nog nooit zo netjes uitgezien als vandaag! Melinda ging als eerste douchen en wat bleek.. de kraan stond nog op de verkeerde stand. “uuhhhh meiden”” hoorde wij ineens.. “er komt groen water uit de kraan”haha. Ik heb toen snel de kraan omgedraaid en gelukkig is nu alles weer normaal.

Tijdens het schrijven van het verhaal ben ik al weer druk aan het denken wat ik vanavond zal aantrekken.. Wie weet komt er weer een James Bond contact zoeken haha! Geintje Mich.
Om 22.00 hebben wij met de meiden afgesproken. Zij komen eerst gezellig bij ons en daarna zullen wij samen gaan stappen.

Nou lieve mensen in Nederland het was mij weer een waargenoegen en tot de volgende keer maar weer. Morgen zullen wij naar Mullet Bay gaan om te kijken naar de vliegtuigen die zullen landen. Zondag zitten wij hier alweer 3 weken.. De tijd gaat nu wel heel erg snel!

Heel veel kusjes en liefs